Добредојдовте на интернет страницата на Ристо Лазаров
Friday 18 May 2012 02:07
| Novi Pesni
| Permalink
НОВОТО ВРЕМЕ
на внука ми Јана
Ќе да станавме старудии
штом се’ почесто велиме:
во наше време, на времето...
(демек: било вака, саде ќеифови,
било онака, ѓоа неповторливо
и оди нека не убеди некој дека
не било така, а било што било,
ја било ја не било, сојкино крило!)
Времето, се разбира,
се мери со часовници
- песочни часовници,
ѕидни часовници, будилници,
соларници, дарвили од
пазаришните тезги во Трст,
копии верни на оригинал ролекси
од Капали чаршија во Истанбул...
Часовниците (добро де, и календарите!)
го делеле времето
на старо и на ново време.
Разни делења и делачи на времето
се изнакотија на дуњава.
Вреето сега само си се покажува
на мобилните телефони
и јас убаво видов дека тој ден
повикот стигна точно во 16:44.
Барав сенка во ранопролетниот ден,
Денот на македонската азбука
уште и Ден на слободата на зборот.
Од Прага, син ми тукуречи низ песна,
ми јави: роди се Јана убава...
Пред половина ччас, вели, нашата убавица
на сонцето му го подари првиот детски плач,
а јас мигум поитав да ја приложам
и сопствената, веќе старечка радост.
Видов како една бела гулабица
кинисува на почесен лет
од скопскиот Камен мост
до Карловиот мост во Прага.
И го сетив мигот на доаѓањето
на новото време: тоа да ти било
баш тогаш кога синовите стануваат татковци!
Подостарен во новото време
од раздалеч ме допира, ме гали
првата насмевка на внуката.
Ги слушам свечените сирени
на белите лаѓи во Влтава
и итам, итам, да не задоцнам
во новото време. Во новото време,
ту на Храдчани, ту на скопското Кале,
една најубава внука
и еден седокос дедо
ги бројат ли, бројат
сите ѕвезди на небото,
сите до една
и од нив прават ли, прават
нови срценца.